Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Ε λάβλυ Σάντευ...!

Το Σάββατο μου επέρασε πολλά γλήορα, μάλλον επειδή εκυκλοφόρησα σε 6 διαφορετικούς τόπους τζε εν έφτασα να βαρεθώ πουθενά... Ήταν όμορφα αλλά εγίνηκεν 6 να τζοιμηθώ με αποτέλεσμα να ξυπνήσω η ώρα δωδεκάμιση Κυριακής, μόνο επειδή είχα έννοια να μεν μείνω να κολοτζιάσω...
Ευτυχώς και οι φίλοι μου εξυπνήσαν με την ίδια διάθεση, έτσι αποφασίσαμε να πάμε στην Λαρνακούα που εν την πολλοτιμούμεν τελευταία για να χαλαρώσουμε (τζ άλλο!).

Βολτάραμε λλίο στις φοινικούες και καταλήξαμε σε ένα καφέ σε ακρινό τραπεζούι για να θωρούμε τζε την θάλασσα. Εγώ επειδή εβούρησα πρώτη έπιασα την ακριβώς απέναντι θέση που την θέα τζε εκιστήσαν οι άλλοι (όπως το μωρό που κάμνω ξέρω το!)...
Τέσσερα άτομα που βρεθόμαστε αρκετά συχνά εν είχαμε τζε πολλά πράματα να πούμε επειδή τα είπαμε ούλλα, αλλά εν είχε καμιά σημασία... Σε μια φάση ήρτεν τζε ένας πέμπτος που εγώ εκείνη την ώρα τον γνώρισα αλλά εμπήκε αμέσως στο χαλαρωτικό μας κλίμα...Τούτα εν τα ωραία!

Άρχισε να σουρουπώνει τζε άπλωσα κυριολεκτικά πασ’την καρέκλα, έγυρα πίσω το κεφάλι και μισόκλεισα τα μματια..Το ένα μου το πόδι πασ'το χέρι της καρέκλας τζε το άλλο χαμέ. Εφάκκαν μου τζε η σόπα που την μιαν πάντα τζε έγυρα τέλια..
Εθώρουν τζίντον ο ουρανό με τα ροζούθκια του τζε τη θαλασσούα που κάτω να ασημίζει. Εν το καλλύττερο μου μιλούμε...

Εννα είπα 5-6 φορές οτι τούτη εν η πιο ωραία ώρα της ημέρας τζε μετά εσιώπησα...
Οι άλλοι απλά εσυμφωνήσαν...
Σε κάποια φάση αποφασίσαμε να πεταχτούμε ίσια πάνω γιατί επεινάσαμε...
Πήγαμε σε μια πολλά ωραία ταβερνούα τζε εζήσαμε ένα γευστικό όργιο όπως λέει τζε η μια φίλη...!
Με δίαιτα με τίποτε.. Τζίνος ο λουκκουμάς στο τέλος εμένα αποτέλιωσε με πάντως.

Ένιωσα συμπληρωμένη. Τωρά τρων με οι τύψεις. Εν πράμα?