Άντρες? Βαρκούμαι τωρά...

At the hospital

Χάραμαν του φου στις 7:30. Περιμένω στα εξωτερικά ιατρεία στη σειρά. Μπαίνει μπροστά μου στη σειρά μια κυρία 50άρα, απλή με γυαλιά, που έφερε τον πατέρα της και ξέραμε όλοι που την είδαμε από πριν ότι η σειρά της ήταν πριν από εμάς. Ο κύριος πίσω μου, ψηλός συγυρισμένος αλλά φανερά ανυπόμονος με το που την είδε να μπαίνει μπροστά μας και να μην αντιδρούμε δεν είπε τίποτα. Όταν όμως την είδε να βγάζει δυο κάρτες κι οχι μία άρχισε να μουρμουρά. Ε βέβαια, έτσι είμαστε εμείς οι κυπραίοι. Εκμεταλλευόμαστε την κατάσταση. Ήρτε να γράψει τον παπά της αλλά ακόμα βγάζει κάρτες απο την τσάντα της. Μόνο στην Κύπρο γίνονται τούτα, κ.τ.λ.
Όταν είδε ότι δεν του δίνει κανένας σημασία της απεύθυνε τον λόγο:”Ξέρεις έννεν σωστό τούτο που κάμνεις. Να λες ψέματα ότι εννά γράψεις τον παπά σου και να γράφεις και άλλα άτομα που την στιγμή που δεν ήσουν εδώ”.
Γυρίζει η κυρία με το πιο ήρεμο ύφος ever και του λέει: “Ήμουνα εδώ πολύ πριν από εσάς αλλά πετάχτηκα σπίτι να φέρω και την μητέρα μου που είναι επίσης ανήμπορη σαν τον πατέρα μου. Νάτην, κάθεται εκεί. Μένω εδώ κοντά και μόνο εσείς δεν είδατε οτι έφυγα πριν από εσάς και ήρθα τώρα”.
Κανένας δεν μίλησε, μόνο μια άλλη γιαγιά έδειχνε να συμφωνεί με το βλέμμα.
Ο κύριος πίσω μου δεν αντέδρασε καθόλου και κοίταζε μόνο ευθεία σαν να της λέει με τρόπο, σε αγνοώ.
Η κυρία συνέχισε την δουλειά που έκανε με την κοπέλα του νοσοκομείου. Όταν τέλιωσε και γύρισε να φύγει γυρίζει προς τα πάνω του και του λέει: “Συγνώμη κύριε. Δεν θα αδικούσα κανέναν όπως δεν μου αρέσει να με αδικούν. Καλή σας μέρα.”
Ο κύριος πάλι δεν μίλησε και δεν γύρισε καν να την κοιτάξει.
Ίσως η συμπεριφορά του να την έκαμε να νιώσει άβολα ή και άσχημα.
Η δική της συμπεριφορά έκαμε με να νιώσω θαυμασμό για την ηρεμία της ψυχής της. Αν ήμουν εγώ θα τον έπαιρνε και θα τον σήκωννε. Ένιωσα όμως άσχημα που δεν της έδωσα συγχαρητήρια για την συμπεριφορά της και απλά στάθηκα εκεί παρατηρητής...

ε ατε ρε καλοτζαιρούιν

Τελικά οταν δεν μιλάς κάθε τόσο με τον εαυτό σου αρχίζεις τζε μπαίννεις σε μια σαντανωσιά τζε μετά εν δύσκολο να φκεις...
Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι εν επικοινωνώ πολλά με μένα και το χειρότερο είναι ότι κάμνω κάτι που εν έκαμνα παλιά. Αφήννω ανθρώπους να επηρεάζουν την διάθεση μου..

Ας πούμε τωρά νιώθω τεράστια την ανάγκη να φύγω από όλους και όλα τα γνώριμα τζε να πάω αλλού, να περπατήσω σε δρόμους που δεν ξαναπάτησα και να δω πράγματα που δεν θα ξαναδώ..
Μια φίλη μου είπε οτι το να φεύγω από το πρόβλημα δεν είναι η λύση. Η αλήθεια όμως είναι οτι δεν υπάρχει πρόβλημα για να αρχίσω να αναζητώ την λύση. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ που είμαι μια απλή αχάπαρη κορούα χωρίς γνώσεις ψυχολογίας.

Υπάρχει απλά μια σαντανωσιά. Έτσι το ερμηνεύω...
Τζε εν απλά μια μεταβατική περίοδος , η λεγόμενη Before Summer Period (BSP) στην οποία εν ούλλα πιο χαλαρά, ο κώλος μας εν εσιει κάτσιμο τζε η διάθεση είναι συνήθως ανεβασμένη!

Γι αυτό τι κάθεσαι τζε μουρμουράς κόρη μου? Κάτσε οργανώθου λλίο, ξισκόνιστα δωμάτια σου, κάμε καμιά μικροανακαίνιση να νιώσεις πιο καινούργια, μαείρεψε για τους φίλους σου που αγαπάς, σύρε τζίνους που σου προκάλεσαν το παραμικρό δυσάρεστο συναίσθημα να παν τζε να μεν κανίσουν πέρκι επέλθει ηρεμία...

Εννά καλοτζερκάσει τζε εννα σου περάσουν ούλλα...!

Ε λάβλυ Σάντευ...!

Το Σάββατο μου επέρασε πολλά γλήορα, μάλλον επειδή εκυκλοφόρησα σε 6 διαφορετικούς τόπους τζε εν έφτασα να βαρεθώ πουθενά... Ήταν όμορφα αλλά εγίνηκεν 6 να τζοιμηθώ με αποτέλεσμα να ξυπνήσω η ώρα δωδεκάμιση Κυριακής, μόνο επειδή είχα έννοια να μεν μείνω να κολοτζιάσω...
Ευτυχώς και οι φίλοι μου εξυπνήσαν με την ίδια διάθεση, έτσι αποφασίσαμε να πάμε στην Λαρνακούα που εν την πολλοτιμούμεν τελευταία για να χαλαρώσουμε (τζ άλλο!).

Βολτάραμε λλίο στις φοινικούες και καταλήξαμε σε ένα καφέ σε ακρινό τραπεζούι για να θωρούμε τζε την θάλασσα. Εγώ επειδή εβούρησα πρώτη έπιασα την ακριβώς απέναντι θέση που την θέα τζε εκιστήσαν οι άλλοι (όπως το μωρό που κάμνω ξέρω το!)...
Τέσσερα άτομα που βρεθόμαστε αρκετά συχνά εν είχαμε τζε πολλά πράματα να πούμε επειδή τα είπαμε ούλλα, αλλά εν είχε καμιά σημασία... Σε μια φάση ήρτεν τζε ένας πέμπτος που εγώ εκείνη την ώρα τον γνώρισα αλλά εμπήκε αμέσως στο χαλαρωτικό μας κλίμα...Τούτα εν τα ωραία!

Άρχισε να σουρουπώνει τζε άπλωσα κυριολεκτικά πασ’την καρέκλα, έγυρα πίσω το κεφάλι και μισόκλεισα τα μματια..Το ένα μου το πόδι πασ'το χέρι της καρέκλας τζε το άλλο χαμέ. Εφάκκαν μου τζε η σόπα που την μιαν πάντα τζε έγυρα τέλια..
Εθώρουν τζίντον ο ουρανό με τα ροζούθκια του τζε τη θαλασσούα που κάτω να ασημίζει. Εν το καλλύττερο μου μιλούμε...

Εννα είπα 5-6 φορές οτι τούτη εν η πιο ωραία ώρα της ημέρας τζε μετά εσιώπησα...
Οι άλλοι απλά εσυμφωνήσαν...
Σε κάποια φάση αποφασίσαμε να πεταχτούμε ίσια πάνω γιατί επεινάσαμε...
Πήγαμε σε μια πολλά ωραία ταβερνούα τζε εζήσαμε ένα γευστικό όργιο όπως λέει τζε η μια φίλη...!
Με δίαιτα με τίποτε.. Τζίνος ο λουκκουμάς στο τέλος εμένα αποτέλιωσε με πάντως.

Ένιωσα συμπληρωμένη. Τωρά τρων με οι τύψεις. Εν πράμα?

Η Actionwoman στον οδοντίατρο....

Τρα λα λα λα, επήα οδοντίατρο εχτές τζε επέρασα τέλεια... τρα λα λα λα...

Ναι κόρη μου, τωρά παίζε την πελλή, εν θωρείς οτι είσαι σάννα τζε εττούμπαρες με φορτηγό γεμάτο χώματα.

Εν που την πρωτοχρονιά που άρκεψα να νιώθω περίεργα μες το στόμα μου οτι κάτι εν πάει καλά. Τζαμέ που φυτρώννει ο φρονιμήτης (ναι τωρά άρκεψα να φρονιμεύκω) κάτι έπαθε σαν μόλυνση μίσσιμου τζε άρκεψα να ακκάννω τα ούλη μου. Τούντο πράμα σιγά σιγά επολλύνισκε τζε τα ούλα εκάλυπταν όλο και παραπάνω δόντι, ώσπου είπα οτι πρέπει να καταπολεμήσω τον μιαλλύττερο μου φόον τζε να πάω σε ένα που τα πιο scary πλάσματα πουν ζιούν σε τούντον πλανήτη.
Τον οδοντίατρο.

Έχω ένα σύστημα να αντιμετωπίζω το κάθε πράμα στην ώρα του τζε τούτος εν ένας που τους λόγους που εν είμαι αγχώδης τύπισσα τζε ο παραπάνω κόσμος θεωρεί οτι είμαι απλά αναίσθητη. Ας πούμε βρίσκω το αχρείαστο να συγχυστώ πιο πριν για κάτι που ξέρω οτι εννα γίνει σε μιαν εφτομάδαν. Εννά συγχυστώ μόνο όταν πάω για να γίνει τζίντο κάτι.

Τούντην φορά η ταραχή ήρτε μόνο όταν έκατσα στον καφέ πέτσενο καναπέ στον χώρο αναμονής τζε σαν εθκιάβαζα την συνέντευξη της Μαρίας Σολωμού στο Down Town, άκουα παράλληλα τζε το ανατρισσιαστικό μηχάνημα που ρινίζει τα δόντια να μάσιεται σαν λυσσιασμένο πάστην κοπελλούα που ήταν μέσα.
Λαλώ που μέσα μου: απόβαλε τον ήχο, απόβαλε τον ήχο, αλλά σαν τον απόβαλλα ελάλουν: α μάνα μου τι σε καρτερά, α μάνα μου τι σε καρτερά....

Εν άρκησε πολλά να φκει η άλλη κοπέλλα, θωρώ την χαμογελά. Οκ λαλώ τούτη εν καλλίττερη που μένα τζε εν τόσο χαλαρή?
Τζε εγώ έτσι εννά ‘μαι. Χμ.

Χαμογελά μου τζε η οδοντίατρος την οποία γνωρίζω τζε προσωπικά τζε η βοηθός της ρωτά με: Είσαι έτοιμη?
Λαλώ της όι, πρέπει να πάω ττόιλετ. Που τον φόο μου βασικά.
Πάω τζε έρκουμαι. Τωρά είσαι έτοιμη, λαλεί μου.
Ψυχολογικά πάλε όι λαλώ της. Φοούμαι πολλά.

Σαν έκατσα στην βυσσινιά ξαπλωτή οδοντιατρική καρέκλα τζε εγύρισεν μου την χειρουργική λάμπα μες τα μμάθκια, έπαθα όπως τον κάττο που μαννέφκει άμαν θωρεί τα φώτα του αυτοκινήτου.
Λαλώ που μέσα μου: Άνοιξε καλά το στόμα σου, μεν πεις κουβέντα τζε εννά περάσει. Όι πως είχα τζε την επιλογή να μιλώ φυσικά.
Έβαλε μου μιαν ένεση για τοπική αναισθησία τζε σε δευτερόλεπτα το στόμα μου εμούθκιασε που την αριστερή πάντα. Ένιωθα σάννα έκαμα αποτυχημένο Botox τζε επρηστήκαν τα χείλη μου μονόπαντα.
Είχε και μια τηλεόραση απέναντι μου, φαντάζουμαι εν για να ποσκολιά τον ασθενή που την εβάλαν τζαμέ.
Έκλεισα τα μμάθκια μου για να μεν θωρώ την γιατρό να πιάννει τα ψαλλίθκια τζε ξέρω γω κουβέντες της τζε πιάει με καμιά κρίση.
Εν που τζίντες περιπτώσεις που λαλείς καλλίττερα να μεν ηξέρω. Ειδικά αφού εν νιώθω τζιόλας.
Ένιωθα απλά τα σιέρκα της να με πασπατεύκουν, να βάλλουν τζε να φκάλλουν πράματα τζε κάθε τόσο ένα πραματί όπως το λαστιχούιν να μου φυσά τόπους τόπους. Άννοια τζε τα μμάθκια μου μέσα μέσα έτσι που περιέργεια, είδα τα γάντια της γαιματωμένα τζε εξανάκλεισα τα ολόισια.
Έτσι όπως ήμουν μόνο με ήχους εμπορούσα να ασχολήθω, άρα με την τηλεόραση που έπαιζε την Πανσέληνο που εν την εξαναείδα ποττέ μου, παρα μόνο σε διαφημίσεις...
Άκουσα για έναν νυχτερίδα ότι εκμεταλλεύτηκε μιαν αφού την επότισεν κάτι, τζε συνέχεια να μουρμουρούν για ένα ημερολόγιο.
Τι έσιει μέσα σε τζίντο ευλοημένο το ημερολόγιο εννα μου εξηγήσει κανένας? Πε πε πε για τζίντο ημερολόγιο που η άλλη θέλει να γράψει μυθιστόρημα τζε ο άλλος λαλεί εν αποδειχτικό στοιχείο αλλά κανένας εν λαλεί ήντα μπου γράφει μέσα ουφφφφφ...
Έκαμαν με να σκεφτώ πολλά που εννά πάω να χώσω τα δικά μου τα ημερολόγια πάντως...

Η ώρα εν επέρναν τζε αννοίω τα μμάθκια πέρκι καταλάβω σε ήντα φάσην είμαστεν, τζε θωρώ την ντόκτορ να φκάλλει μιαν σταυροβελονιά που το στόμα μου. Γρυλλώννω τα μμάθκια μου που την έκπληξη τζε λαλώ μμμμμμμμμμμμμμμμμ (με τόνο στο τελευταίο μ) σαν διαμαρτυρία. Εν μου διά κανένας σημασία τζε σιωπώ.

Σιγά σιγά εκατάλαβα ότι εγίνετουν δουλειά γιατί ένιωσα να γίνεται γερό σκάψιμο στο βάθος του στόματος μου, τόσο πολλά που ένιωσα πόνο ασχέτως αναισθητικού. Εν είπα τίποτε αλλά ένιωσα θκυό δάκρυα να τρέχουν πας τα μάγουλά μου.
Ευτυχώς εκαταλάβαν το τζε η γιατρός τζε η βοηθός τζε ήβραν άλλον τρόπο να κάμουν την δουλειά τους χωρίς να με κάμνουν να τους κλαίω...

Έκαμα πολλήν υπομονή να τελιώσει τούτη η ιστορία τζε επροσπάθουν να έβρω θετικά στοιχεία για να ποσκολιούμαι. Είπα οτι ευτυχώς που το έκαμα τωρά τούντο πράμα για να περάσει τζε γλήορα να έιμαι φυσιολογική στα διάφορα events που εκανόνισα να παρευρεθώ. Το μόνο αρνητικό που εσκέφτηκα εν οτι στα καρναβάλια εννά είμαι εντάξει ενώ κάλλιστα θα εμπορούσα να ντυθώ ζαομουνταρισμένη...

Ετελιώσαμε τζε ούλλα καλά. Θα αρκέψεις να πονείς σε καμιάν ώρα που εννά φύει η αναισθησία γι αυτό να πιείς παυσίπονα και αντιβίωση για 3 μέρες.
Αύριο θα έρθεις ξανά για να βγάλουμε αυτό που βάλαμε για να σταματήσει η αιμορραγία. Τρία λεπτά θα πάρει. Εννά φουσκώσεις παραπάνω αλλά εν θα πάρει πολλές μέρες. Υπομονή.

Οκ λαλώ, ευχαριστώ.

Σήμερα ήρτα δουλειά τζε μιλούμε είμαι σάννα έχω έναν μόνιμο κκιοφτέ μεσ’ την αριστερή μου βούκκα. Οι συναδέλφοι θωρούν με τζε ξιππάζουνται τζε έχουν τζίντο ύφος σάννα είδαν απότομα μπροστά τους τον κουασιμόδο.
Εν πειράζει, εννά περάσουμε :)

Φέρτε μου μανιτάρκα...

Εφτάσαμε αισίως στις 15/01/2010. Αύριο κλείω 1 μήνα δίαιτας τζε ήδη άρκεψα να νιώθω καλλύττερα με τα ρούχα μου. Αρέσκει μου τζε λλίο παραπάνω η φάτσα μου τωρά αλλά ο δρόμος εν μεγάλος ακόμα ώσπου να επιτευχθεί ο στόχος.

Εψές ήταν η νύχτα που τρώω τα σουβλούθκια μου τζε κάθε φορά κανονίζω να φκω με φίλους να τα φάω για να έσιει τζε παραπάνω action.
Επήαμεν σε μιαν ταβερνούα στον Αη Δομέτη τζε οι άλλοι θκυο επιάαν μεζέδες. Εν με επείραξε καθόλου τούτο γιατί τα σουβλάκια μου έξερα οτι εννά ταν πελλαμός. Επαράγγειλα τζε μανιτάρκα σκεπτόμενη οτι εν λαχανικά άρα τζε αθώα.
Έβαλεν μου 9(!!!) μανιτάρκα μες το πιατούιν. Που ευγένια αρώτησα τους άλλους αν θέλουν να πιάν. Εν εθέλαν (είπα τζε ενα ευτυχώς τζίντη ώρα) έτσι έφαα τζε τα 9 τζε τα σουβλούθκια μου μαζί. Νομίζω τελικά έφαα παραπάνω που τους άλλους α...

Μετά εν εμπόρουν να ταράξω που το πρήξιμο τζε αγκομαχούσα συνέχεια, αλλά άξιζε τον κόπο.

Τελικά άμαν είσαι πλάσμα του φαγιού, δίαιτα ξιδίαιτα πάλε εννα φάεις τα πλευρά σου..(απλά με άλλα φαγιά)..
Εξύπνησα σήμερα τζε πάλε λιγουρεύκουμαι μανιτάρκα. Μα τι έπαθα???

Χριστούγενναααααααααααααααα!

Καλημέρα τούντην όμορφη Πέμπτη Παραμονή Χριστουγέννων που αλόπως μόνο εγώ δουλεύκω γιατί εν ήβρα τίποτε κίνηση μεσ’ τους δρόμους.
Τζε το μόνο που ακούω που το χάραμα (εχτός που τα Χριστουγεννιάτικα τραούθκια που παίζουν background) εν ότι «εν μέρα τούτη να δουλεύκουμεν ολάν?» «ούλλοι οι φίλοι μου εφκήκαν έξω εψές τζε εγώ μαυρολαώννουμαι» «έτον ο άλλος τωρά εμπήκε με την γαρίλλα μες το μμάτι, να δούμεν ήντα ώρα εστράφηκεν έσσο εψές, μόνο εμείς ετζοιμηθήκαμε με τις κότες» και διάφορα τούντου είδους.

Εμένα διακατέχει με μια ηρεμία μόνο και μόνο που ξέρω ότι σε λλίες ώρες εννά σχολάσω, εννά πνάσω τζε εννά έχω χρόνο να καταλύσω για λλόου μου...

Το ίδιο εύχομαι τζε σε σας, Καλά Χριστούγεννα τζε να έβρετε χρόνο για λλόου σας!!!
Μέι δε νιού γίαρ μπρνγκς ολ γιου γουόντ φρομ λάιφ!!!