Η Actionwoman στον οδοντίατρο....

Τρα λα λα λα, επήα οδοντίατρο εχτές τζε επέρασα τέλεια... τρα λα λα λα...

Ναι κόρη μου, τωρά παίζε την πελλή, εν θωρείς οτι είσαι σάννα τζε εττούμπαρες με φορτηγό γεμάτο χώματα.

Εν που την πρωτοχρονιά που άρκεψα να νιώθω περίεργα μες το στόμα μου οτι κάτι εν πάει καλά. Τζαμέ που φυτρώννει ο φρονιμήτης (ναι τωρά άρκεψα να φρονιμεύκω) κάτι έπαθε σαν μόλυνση μίσσιμου τζε άρκεψα να ακκάννω τα ούλη μου. Τούντο πράμα σιγά σιγά επολλύνισκε τζε τα ούλα εκάλυπταν όλο και παραπάνω δόντι, ώσπου είπα οτι πρέπει να καταπολεμήσω τον μιαλλύττερο μου φόον τζε να πάω σε ένα που τα πιο scary πλάσματα πουν ζιούν σε τούντον πλανήτη.
Τον οδοντίατρο.

Έχω ένα σύστημα να αντιμετωπίζω το κάθε πράμα στην ώρα του τζε τούτος εν ένας που τους λόγους που εν είμαι αγχώδης τύπισσα τζε ο παραπάνω κόσμος θεωρεί οτι είμαι απλά αναίσθητη. Ας πούμε βρίσκω το αχρείαστο να συγχυστώ πιο πριν για κάτι που ξέρω οτι εννα γίνει σε μιαν εφτομάδαν. Εννά συγχυστώ μόνο όταν πάω για να γίνει τζίντο κάτι.

Τούντην φορά η ταραχή ήρτε μόνο όταν έκατσα στον καφέ πέτσενο καναπέ στον χώρο αναμονής τζε σαν εθκιάβαζα την συνέντευξη της Μαρίας Σολωμού στο Down Town, άκουα παράλληλα τζε το ανατρισσιαστικό μηχάνημα που ρινίζει τα δόντια να μάσιεται σαν λυσσιασμένο πάστην κοπελλούα που ήταν μέσα.
Λαλώ που μέσα μου: απόβαλε τον ήχο, απόβαλε τον ήχο, αλλά σαν τον απόβαλλα ελάλουν: α μάνα μου τι σε καρτερά, α μάνα μου τι σε καρτερά....

Εν άρκησε πολλά να φκει η άλλη κοπέλλα, θωρώ την χαμογελά. Οκ λαλώ τούτη εν καλλίττερη που μένα τζε εν τόσο χαλαρή?
Τζε εγώ έτσι εννά ‘μαι. Χμ.

Χαμογελά μου τζε η οδοντίατρος την οποία γνωρίζω τζε προσωπικά τζε η βοηθός της ρωτά με: Είσαι έτοιμη?
Λαλώ της όι, πρέπει να πάω ττόιλετ. Που τον φόο μου βασικά.
Πάω τζε έρκουμαι. Τωρά είσαι έτοιμη, λαλεί μου.
Ψυχολογικά πάλε όι λαλώ της. Φοούμαι πολλά.

Σαν έκατσα στην βυσσινιά ξαπλωτή οδοντιατρική καρέκλα τζε εγύρισεν μου την χειρουργική λάμπα μες τα μμάθκια, έπαθα όπως τον κάττο που μαννέφκει άμαν θωρεί τα φώτα του αυτοκινήτου.
Λαλώ που μέσα μου: Άνοιξε καλά το στόμα σου, μεν πεις κουβέντα τζε εννά περάσει. Όι πως είχα τζε την επιλογή να μιλώ φυσικά.
Έβαλε μου μιαν ένεση για τοπική αναισθησία τζε σε δευτερόλεπτα το στόμα μου εμούθκιασε που την αριστερή πάντα. Ένιωθα σάννα έκαμα αποτυχημένο Botox τζε επρηστήκαν τα χείλη μου μονόπαντα.
Είχε και μια τηλεόραση απέναντι μου, φαντάζουμαι εν για να ποσκολιά τον ασθενή που την εβάλαν τζαμέ.
Έκλεισα τα μμάθκια μου για να μεν θωρώ την γιατρό να πιάννει τα ψαλλίθκια τζε ξέρω γω κουβέντες της τζε πιάει με καμιά κρίση.
Εν που τζίντες περιπτώσεις που λαλείς καλλίττερα να μεν ηξέρω. Ειδικά αφού εν νιώθω τζιόλας.
Ένιωθα απλά τα σιέρκα της να με πασπατεύκουν, να βάλλουν τζε να φκάλλουν πράματα τζε κάθε τόσο ένα πραματί όπως το λαστιχούιν να μου φυσά τόπους τόπους. Άννοια τζε τα μμάθκια μου μέσα μέσα έτσι που περιέργεια, είδα τα γάντια της γαιματωμένα τζε εξανάκλεισα τα ολόισια.
Έτσι όπως ήμουν μόνο με ήχους εμπορούσα να ασχολήθω, άρα με την τηλεόραση που έπαιζε την Πανσέληνο που εν την εξαναείδα ποττέ μου, παρα μόνο σε διαφημίσεις...
Άκουσα για έναν νυχτερίδα ότι εκμεταλλεύτηκε μιαν αφού την επότισεν κάτι, τζε συνέχεια να μουρμουρούν για ένα ημερολόγιο.
Τι έσιει μέσα σε τζίντο ευλοημένο το ημερολόγιο εννα μου εξηγήσει κανένας? Πε πε πε για τζίντο ημερολόγιο που η άλλη θέλει να γράψει μυθιστόρημα τζε ο άλλος λαλεί εν αποδειχτικό στοιχείο αλλά κανένας εν λαλεί ήντα μπου γράφει μέσα ουφφφφφ...
Έκαμαν με να σκεφτώ πολλά που εννά πάω να χώσω τα δικά μου τα ημερολόγια πάντως...

Η ώρα εν επέρναν τζε αννοίω τα μμάθκια πέρκι καταλάβω σε ήντα φάσην είμαστεν, τζε θωρώ την ντόκτορ να φκάλλει μιαν σταυροβελονιά που το στόμα μου. Γρυλλώννω τα μμάθκια μου που την έκπληξη τζε λαλώ μμμμμμμμμμμμμμμμμ (με τόνο στο τελευταίο μ) σαν διαμαρτυρία. Εν μου διά κανένας σημασία τζε σιωπώ.

Σιγά σιγά εκατάλαβα ότι εγίνετουν δουλειά γιατί ένιωσα να γίνεται γερό σκάψιμο στο βάθος του στόματος μου, τόσο πολλά που ένιωσα πόνο ασχέτως αναισθητικού. Εν είπα τίποτε αλλά ένιωσα θκυό δάκρυα να τρέχουν πας τα μάγουλά μου.
Ευτυχώς εκαταλάβαν το τζε η γιατρός τζε η βοηθός τζε ήβραν άλλον τρόπο να κάμουν την δουλειά τους χωρίς να με κάμνουν να τους κλαίω...

Έκαμα πολλήν υπομονή να τελιώσει τούτη η ιστορία τζε επροσπάθουν να έβρω θετικά στοιχεία για να ποσκολιούμαι. Είπα οτι ευτυχώς που το έκαμα τωρά τούντο πράμα για να περάσει τζε γλήορα να έιμαι φυσιολογική στα διάφορα events που εκανόνισα να παρευρεθώ. Το μόνο αρνητικό που εσκέφτηκα εν οτι στα καρναβάλια εννά είμαι εντάξει ενώ κάλλιστα θα εμπορούσα να ντυθώ ζαομουνταρισμένη...

Ετελιώσαμε τζε ούλλα καλά. Θα αρκέψεις να πονείς σε καμιάν ώρα που εννά φύει η αναισθησία γι αυτό να πιείς παυσίπονα και αντιβίωση για 3 μέρες.
Αύριο θα έρθεις ξανά για να βγάλουμε αυτό που βάλαμε για να σταματήσει η αιμορραγία. Τρία λεπτά θα πάρει. Εννά φουσκώσεις παραπάνω αλλά εν θα πάρει πολλές μέρες. Υπομονή.

Οκ λαλώ, ευχαριστώ.

Σήμερα ήρτα δουλειά τζε μιλούμε είμαι σάννα έχω έναν μόνιμο κκιοφτέ μεσ’ την αριστερή μου βούκκα. Οι συναδέλφοι θωρούν με τζε ξιππάζουνται τζε έχουν τζίντο ύφος σάννα είδαν απότομα μπροστά τους τον κουασιμόδο.
Εν πειράζει, εννά περάσουμε :)