Μεσ'την κίνηση...

Εχτές απόγευμα που λαλείς εσχόλασα και ήταν να πάω μάθημα τουρκικά που το κέντρο ως τον Στρόβολο. Η κίνηση ήταν πατωμένη ως συνήθως τζαμέ στην περιοχή του
St Michael στην Ακρόπολη τζε ήθελα να παιχτώ. Ήμουν τόσο χασκιασμένη τζε στον κόσμο μου που επήρε μου πολλήν ώρα να συνειδητοποιήσω ότι στο ράδιο έπαιζε ένα είδος κλασσικής μουσικής που με έκαμνε απλά να θέλω να γυρίσω πλευρό.

Τζε έτσι όπως έφτασα τζε ηρέμησα τζε επήρα το απόφαση ότι εννά λύσω μες την κίνηση, ήμουν τζε σε τούντην γλυτζιά κατάσταση, περνά που δίπλα μου μια μοτόρα με μπλε φωτούθκια να αναβοσβήνουν κάμνοντας τον γνωστό ήχο ιουιουιουιου, μπαίνει μπροστά σταματά πας την διασταύρωση που εν τα φώτα τροχαίας σταματά την άλλη μερκά για τους οποίους ήταν πράσινο τζε αρκέφκει να μας νέφκει με έναν πολλά σπαστικό τρόπο τζε με ένα βλέμμα που ελάλεν άξξιππα ρεεεεεεεεεεεεε.
Σε τζίντην φάση εκατάλαβα ότι θκυο αυτοκίνητα πιο πίσω που μένα είχε ένα λεωφορείο που ούτε ξέρω ποιον είχε μέσα αλλά προφανώς πρέπει να ήταν κάποιος «σημαντικός» τζε να επήεννε κάπου σημαντικά τελοσπάντων, ειδαλιώς γιατί να εφύρνουντάν ετσι?

Τούτη η κουβέντα εσυνεχίστηκε για τρεις διασταυρώσεις τζε κάθε φορά εγελούσα πάρα πολλά ειδικά με το υφούι του συγκεκριμένου αστυνομικού..

Τελικά εκάμαν μου τζε κάτι καλό τα όργανα...! Θέκκιου α

Μιαν καλήν ημέρα άνοιξα το email μου τζε ήβρα email που τον εαυτό μου με ηλεκτρονική διεύθυνση Me, που μου έγραφε ονομαστικά:

Γειά σου, είμαι η διπλή σου προσωπικότητα. Στέλνω σου email γιατί δεν μπορώ να επικοινωνήσω διαφορετικά μαζί σου. Μεν ανησυχείς, απλώς θέλω να το ξέρεις. Μπορείς να επικοινωνάς από εδώ μαζί μου.

Φιλιά

Ο εαυτός σου

Μόλις το εθκιάβασα σοβαρά επήα να πελλοδείξω γιατί εσκέφτουμουν πότε μου έγραψα τζε εν αθθυμούμαι...
Μετά άρκεψα να πιάννω τις φίλες μου τηλέφωνο να τους λέω τι μου έγραψα πέρκι μου επιβεβαιώσουν ότι εν είμαι πελλή, κάποιες επιβεβαιώσαν μου το αμέσως, σε κάποιες άλλες επήρεν τους παραπάνω ώρα αλλά ανυγουέι..
Η αναστάτωση εσυνεχίστηκε για πολλήν ώρα επειδή έσιει τζαιρό που νιώθω να διχάζουμαι σε θκυό εαυτούς..
Ενοοείται ότι εν μου απάντησα (αν τζε εσκέφτηκά το) γιατί είπα ότι αν μου απαντούσα πάλε ήταν να πελλάνω τέλια.

Τελοσπάντων, άρκεψα να ρωτώ κόσμο πως μπορεί να έγινε τούντο πράμα και πως μπορεί κάποιος να μου κάμει έτσι σκέδιο φάρσα.
Ποτζί ποδά επεράσαν κάτι μέρες τζε εσκέφτηκα να ρωτήσω τζε τον ΙΤ της εταιρείας που δουλεύκω ο οποίος μου είπε το πιο απλό πράμα που τόσες μέρες εν το εχώρησε ο πανέμορφος μου νους. Ετσιέκκαρες τα sent messages σου κόρη μου?
Μπαίννω που λαλείς τζε βρίσκω το τζαμέ. Ναι, έφυεν που το δικό μου το email.
Ήνταλωις? Λαλώ του...
Άφηκες το πούποτε ανοιχτό ή έσβησε σου χωρίς να προλάβεις να αποσυνδεθείς καμιά φορά?
Εν θυμούμαι αλλά μπορεί...
Ε, απλά καποιος ήθελε να σου κάμει πλάκα...

Μα ποιός? Γιατί?
Εν ξέρουν τις ευαισθησίες μου τζε ότι είμαι πειραγμένο παιδί?
Πόσο πιο πειραγμένη να γινώ πιον? Α?

Γι αυτό τζίντο Log Out μεν το ξιάννετε ποττέ σας...

Η χαρά του να έχεις ανιψάκι!

Σαν παιδάκι θυμούμαι επερνούσα πολλά ωραία! Μεγάλωσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια με πολύ δυνατούς γονείς (τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιώ την δύναμη τους που βλέπω άλλους σημερινούς γονιούς να πνίγονται σε ένα ποτήρι νερό με μόνο δυο παιδιά. Εμείς είμαστε πέντε και το ότι κατάφεραν να μας μεγαλώσουν χωρίς να σφαχτούμε το θεωρώ επίτευγμα!) Ως και τους καυγάδες μας τους θυμάμαι και χαμογελώ.

Επίσης θυμούμαι με με τζίντο καρέ το μαλλούι τζε τα πεπέ μπροστά να έχω το ίδιο ύφος που έχω τζε τωρά κατά καιρούς. Τζίνο το ψιλοevil βλέμμα που χαμηλώννεις λίγο το κεφάλι αλλά τα μάτια βλέπουν πάνω επίμονα. Εν μπορώ να αποφασίσω πότε το θεωρώ χειρότερο αυτό το βλέμμα, τότε ή τώρα.
Ηλικία γύρω στα δέκα εγώ πάντα ήσυχο μωρό τζε να με νευριάζουν όσοι μεγάλοι εσυμπεριφέρουνταν μου με τον τρόπο του «εν μιτσία τζε εν καταλάβει». Πάντα έλεγα από μέσα μου, νομίζεις ότι είμαι μιτσιά αλλά καταλάβω τα ούλλα τζε εννά ρτει η ώρα σας τζε σας.

Όπου να’σαι πατώ τα εικοσιεννιά είμαι ελεύθερη (shocking, shocking!) έτσι δεν έχω και παιδάκια. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι έχω μια ανιψούλα 9 χρονών την οποία βλέπω ένα σαββατοκύριακο κάθε δυο βδομάδες λόγω του ότι ο αδερφός μου είναι χωρισμένος. Εν η ευκαιρία μου να κάμω πράξη εκείνο που έλεγα πάντα σαν μιτσιά, ότι εγώ εν θα είμαι σαν τους άλλους που εννα μεγαλώσω...
Όσο ήταν μωρό ήμουν με την εντύπωση ότι εν με εχώνεφκε αλλά όταν άρχισε να μεγαλώνει πιστεύκω έμαθε να εκτιμά καλλίττερα την θεία της ίσως επειδή εν της συμπεριφέρεται σαν να είναι ένα κακομαθημένο μωρό αλλά σαν μια κοπέλλα που καταλάβει.

Πιάννω την ώρες ώρες να κάμνει τζε παρόμοια υφούθκια με τα δικά μου τζε κάμνει με να γελώ.
Προχτές εκάτσαμε στην βεραντούα με τις πλαστελλίνες της τζε εδημιουργούσαμε διάφορα με την φαντασία μας. Έκαμε με να καταλάβω πόσο επεριορίστηκε η δική μου τζε εκίστησα πάρα πολλά.

Χτες με μια φίλη μου που έχει ανιψούλα στην ηλικία της δικιάς μου είπαμε να το παίξουμε καλές θείες και να πάρουμε τις μιτσιές στο πάρκο να περιχαρίσουν τζε να χαλαρώσουμε τζε εμείς πας το γρασιδούι.

Σε μιά φάση εγώ και η μικρή αποφασίσαμε να κάτσουμε στα κλαδιά ενός δέντρου. Κάτσαμε εκεί χαλαρές και αγναντεύαμε... Μια μικρή με σγουρά πλούσια μαλλιά, μεγάλη κοιλίτσα και φούξια φόρμες περνούσε από κάτω και μας λέει:
Μα γιατί κάθεστε πάνω στο δέντρο?
Της λέω: Eπειδή είμαστε πουλλάκια.
Λέει και το ανιψάκι: Ναι, είμαστε πουλλάκια. Τσίου τσίου

Η μιτσιά έμεινε απλά με ανοιχτό το στόμα και μας κοίταζε. Και καλά έκαμε.

Καλώσμε καλωσόρισα!

Γειά σας, γειά σας!

Ζω μια βαρετή μέρα στη δουλειά και αποφάσισα εφόσον διαβάζω τα μπλογκ άλλων και θέλω να κάνω σχόλια να κάνω κι εγώ ένα για να γράφω τα όσα έχω μεστην καρκιάν μου για να μεν την πιέζω τζε τζίνην την καημένη...

Για μένα πρέπει να ξέρετε ότι είμαι πολλά απλό πλάσμα, αρέσκει μου να σιέρουμαι με τα μιτσιά τζε παλαβά, είμαι αισιόδοξη, ξέρω ότι ούλλα έχουν τον λόγο τους που γίνουνται, αγαπώ την οικογένειά μου τζε τους φίλους μου, μπαίννω πολλά στα παπούτσια των άλλων πέρκι τους καταλάβω, έχω ακαταλαβίστικο χιούμορ πολλες φορές, λατρεύω τα ταξίδια τζε είμαι εδώ για να γράφω ότι μου κατεβεί!

Μόνο και μόνο που αυτοσυστήθηκα νιώθω πολλά ωραία!

Τα φιλιά μου και καλώσμε καλωσόρισα